Austriacka Izba Gospodarcza Wiedeń Branża turystyki i wypoczynku Dyrektywa unijna w sprawie uznania kwaliėkacji zawodowych przewodników oraz nowelizacja ustawy o prowadzeniu działalności gospodarczej z 2008 roku. Wpływ na działalność gospodarczą przewodników.
Po dokładnej analizie przepisów adaptacyjnych dyrektywy unijnej zastosowanych w ustawie o prowadzeniu działalności gospodarczej z 2008 roku podsumowano nowy stan prawny nostryėkacji jak następuje:
Dyrektywa unijna w sprawie uznania kwaliėkacji zawodowych (2005/32/EWG) zastosowana w ramach ustawy o prowadzeniu działalności gospodarczej w Federalnym Dzienniku Ustaw nr I 2008/42 wnosi dla działalności gospodarczej przewodników następujące implikacje:
Przepisy adaptacyjne zostały ukształtowane w ramach ekspertyzy ustawy i wnoszą odtąd następujący stan prawny: Przepisy o świadczeniu usług przy okazjonalnym przekraczaniu granic regulują w ramach swobody świadczenia usług §§ 373a (EOG) i b (Szwajcaria). Podlegają one przepisom o zakładaniu działalności, co oznacza, że w wypadku aktywności zawodowej mieszkańca EOG w Austrii należy najpierw sprawdzić w pojedynczym przypadku, czy nie występują znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Swoboda świadczenia usług zachodzi wyłącznie wtedy, gdy główny nacisk ekonomiczny aktywności usługodawcy leży w jego ojczyźnie. Jednak jest dozwolone prowadzenie w kraju lokalnego oddziału koniecznego do wykonywania działań zależnych od zlecenia, w tym kontaktów ze zleceniodawcą. Jeżeli zawód przewodnika jest uregulowany prawnie w kraju pochodzenia, dokument poświadczający kwaliėkacje musi zostać uznany w EOG, bez względu na jakościowy poziom. Jeżeli zawód przewodnika nie jest uregulowany prawnie w kraju pochodzenia, ubiegający się o uznanie uprawnień jest zobowiązany wykazać, że w przeciągu ostatnich 10 lat przez co najmniej 2 lata wykonywał ten zawód legalnie według regulacji kraju pochodzenia. W obu przypadkach należy przedstawić usługi w Ministerstwie Gospodarki i Pracy oraz dostarczyć określone dokumenty. Podanie należy odnawiać w razie potrzeby każdego roku.
Oprócz przedłożenia ogólnych dokumentów, podanie powinno zawierać:
- § szczegóły dotyczące ewentualnego obowiązkowego ubezpieczenia zawodowego od odpowiedzialności cywilnej;
- § informacja, czy dany zawód jest uregulowany prawnie w kraju pochodzenia;
- § zaświadczenie odpowiednich władz kraju pochodzenia o tym, że wnioskodawcy nie zakazano wykonywania danego zawodu w jego ojczystym kraju;
- § dokument poświadczający kwaliėkacje zawodowe (o ile jest dostępny);
- § zaświadczenie o tym, że wnioskodawca wykonywał dany zawód na podstawie odpowiednich uprawnień w kraju pochodzenia przez co najmniej 2 lata w ciągu ostatnich 10 lat; niestety wystarczy zaświadczenie każdego rodzaju, także wystawione przez prywatne zrzeszenie, musi być ono jednak zrozumiałe i uwierzytelnione. Bardzo ważne: z zaświadczenia musi jasno wynikać, że proėle wykonywanego zawodu dokładnie się pokrywają, przy czym w razie wątpliwości należy powołać się na obie normy Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego:EN 13809 EN 13809 (Usługi turystyczne. Agenci turystyczni/pośrednicy turystyczni i organizatorzy turystyki. Terminologia) i EN 15565 (Usługi turystyczne. Wymagania dotyczące szkolenia zawodowego i programów kwaliėkacji przewodników turystycznych). Przede wszystkim należy sprawdzić, czy wnioskodawca wykonywał zawód pilota wycieczek zagranicznych czy przewodnika (por. punkty 2.3.2. – 2.3.4., 2.3.7. – pilot wycieczek zagranicznych kontra 2.3.5. – przewodnik w EN 13809). Uznanie kwaliėkacji zawodowych jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy proėle wykonywanego zawodu się pokrywają. Można podeprzeć się EN 15565 określającą wymagania dotyczące szkolenia zawodowego i programów kwaliėkacji przewodników turystycznych. Już na terenie całej Europy przeprowadza się kursy zawodowe certyėkowane w ramach norm narodowego komitetu normalizacyjnego, jak np. w BVDG w Niemczech. Jeżeli dana osoba posiada wykształcenie kompatybilne z EN 15565, jest ona bez wątpienia przewodnikiem/przewodniczką! Jeżeli wnioskodawca nie spełnia w/w warunków lub wyklucza się prowadzenie działalności gospodarczej na podst. niezgodności z ustawą o prowadzeniu działalności gospodarczej § 87, wówczas Ministerstwo Gospodarki i Pracy wydaje całkowity lub czasowy zakaz wykonywania danego zawodu na terenie Austrii. Kary pieniężne osiągają kwoty do 3600 € za każdorazowe przekroczenie uprawnień.
Ponadto przed zawarciem umowy świadczący usługi musi nie pytany, a więc sam z siebie, podać odbiorcy usług na piśmie określone dane (kto ma to sprawdzić i kto to sankcjonuje?): Nazwa rejestru oraz numer wpisu, w przypadku, gdy usługodawca widnieje w jakimś powszechnym rejestrze Nazwa i adres organu nadzorczego, w przypadku, gdy w kraju pochodzenia wymaga się urzędowego zezwolenia do wykonywania danego zawoduNazwa odpowiedniej izby zawodowej lub innej, porównywalnej publiczno-prawnej organizacji (a więc nie prywatnej!), do której należy usługodawca Nazwa zawodu używana w kraju pochodzenia (EN 13809!) Ewentualnie NIP
Szczegóły dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia zawodowego od odpowiedzialności cywilnej (jeśli nie ma ubezpieczenia – informacja na ten temat) Czynność zawodowa powinno być wykonywana zasadniczo pod oėcjalną nazwą używaną w kraju pochodzenia. Jeżeli taka nie istnieje, należy stosować nazwę według EN 13809. Te regulacje obowiązują także szwajcarskich obywateli i przedsiębiorców w przypadku świadczenia usług w Austrii przez najwyżej 90 dni roboczych w roku; to ograniczenie czasowe może być według mnie traktowane jako norma dla państw UE, ponieważ dyrektywa nie wyznacza żadnego limitu. Ustalenia dotyczące zakładania działalności różnią się całkowicie od tego i przedstawiają się następująco:
Wnioskodawca, który chce rozpocząć w Austrii działalność przewodnika (konieczne jest okazanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewodnika!), musi złożyć wniosek w Ministerstwie Nauki o nostryėkację zagranicznych dyplomów, według schematu postępowania:
Wyznaczono europejski raster kwaliėkacyjny z pięcioma poziomami jakości („e” to poziom najwyższy), w którym austriacki kurs na przewodników zajmuje środkową pozycję (art.11 c II), o ile trwa co najmniej 1 rok. Jeżeli kurs ukończony przez wnioskodawcę za granicą leży na tym samym lub o maksymalnie 1 stopień niższym poziomie, co kurs austriacki, zezwala on wówczas na rozpoczęcie działalności. Za ocenę uprawnień odpowiedzialny jest właściwy urząd w kraju, w którym odbył się kurs.
Jeżeli wnioskodawca nie ma świadectwa ukończenia kursu przewodników za granicą lub ukończony przez niego kurs leży więcej niż jeden poziom niżej od kursu austriackiego, musi on wtedy wypełnić austriackie wymagania do zdobycia kwaliėkacji zawodowych względnie zostanie przeprowadzone postępowanie ujednolicające na podstawie § 373d ustawy o prowadzeniu działalności gospodarczej, jeżeli wnioskodawca może przedstawić inne zaświadczenia zdobycia tychże i jego podstawowym rodzajem działalności zawodowej w kraju pochodzenia przez co najmniej 2 lata w ciągu ostatnich 10 lat był zawód przewodnika. Wówczas zostanie przeprowadzone tzw. „postępowanie równoważące”, co oznacza, że dojdzie do merytorycznego porównania kursów. Uznane mogą być wyłącznie świadectwa wystawione przez urzędy! W takim przypadku mogą zostać podjęte wyrównawcze środki, np. kurs uzupełniający lub test kwaliėkacyjny (część egzaminu dla przewodników).
Określone kwaliėkacje nie podlegają kryterium wykonywania zawodu przewodnika przez 2 lata. System ten przeprowadzony według dyrektywy unijnej jest na tyle skomplikowany, że nie zostanie tu przedstawiony.
- W każdym wypadku wymaga się od prowadzącego działalność w Austrii zezwolenia na prowadzenie działalności i tym samym miejsca zamieszkania.